هر روز صبح، گروه‌هایی از پیادهروندهها و حتی دوندگانی گاهگاهی به این مرکز 34000 مترمربعی در حومه شمالی "مالاد" در بمبئی می‌آیند تا پیش از بیدار شدن بقیه شهر ورزش کنند.
راوی وایکار، که پیاده‌روی روزانه‌اش او را به یک مسیر دایره‌ای در پشت فروشگاه‌های تعطیل و در مسیری در کنار بالابرهای خاموش می‌کشاند، می‌گوید: "پیاده روی باعث می‌شود احساس انرژی بیشتری کنم و برای ادامه روز روحیه پیدا کنم."
این بازرگان 37 ساله که یک کلاه سفید بیس‌بال، تی‌شرت سفید، گرمگن قرمز و کفش‌های دو پوشیده است، می‌گوید: "من هر صبح ساعت شش و نیم پیاده‌روی‌ام را شروع می‌کنم و به طور میانگین سه کیلومتر راه می‌روم."
ایده استفاده از یک مرکز خرید تعطیل به عنوان مکانی برای ورزش برای پیاده‌رونده های منظم 50 ساله و بالاتر این مرکز خرید در مالاد، که اغلب آنها شهروندانی کهنسال دارای بیماری‌های مانند دیابت و آرتروز هستند، غریب به نظر نمی‌رسد.
این ایده از یک ضرورت به وجود امد.
پایتخت مالی و سرگرمی هند به ازدحامی مزمن مبتلاست.
توسعه آشفته شهری باعث تبدیل فضاهای سبز به آپارتمان‌ها و بلوک‌های اداری سیمانی شده است، و فضاهای سبز باقیمانده حتی پیش از طلوع آفتاب پر از مردم هستند.
جاده‌ها و پیاده‌روها به خوبی نگهداری نمی‌شوند، و ازدحام ترافیک روزانه به همراه گرما و رطوبت شدید، میزان‌های مه‌دود و آلودگی هوا را بالا می‌برد.
رانندگی شتابزده را هم که به این مجموعه اضافه کنید، تا ورزش در بیرون ازخانه مشکل یا اغلب ناممکن شود.
در مقابل سطوح هموار راهروهای مرکز خرید و آسفالت صاف پارکینگ آن برای مفاصل افراد سالمند جایی راحت‌تر برای پیاده‌روی است تا مسیرهای پردست‌انداز و ناهموار در پارک‌های عمومی مجاور.
رانجان کار، یک مدیر بازنشسته رسانه، که همراه پیاده‌روی وایکار است، می‌گوید: "پس از پیاده‌روی در اینجا کسی می‌تواند دنبال شما بیاید و شما را به خانه بازگرداند، اما اگر به پارک‌ها بروید، این کار ممکن نیست"
پیادهروندهها همچنین می‌گویند با وجود نور و نگهبانان امنیتی در هر جای این مکان- هر کسی به داخل این مرکز می‌آید باید از درون یک ورودی فلزیاب بگذرد و جستجوی بدنی شود- ورزش در آن ایمن‌تر است.
از نظر نیرا پونجا، گرداننده "گردهمایی برای حفاظت از مکان‌های عمومی" یا CitiSpace ظهور پیاده‌روی در مراکز خرید، چکیده مشکلاتی است که بمبئی با آن مواجه است.
CitiSpace می‌گوید تنها 380 جریب (940 هکتار) پارک، زمین بازی و باغ برای جمعیت رسمی حدود 14 میلیونی بمبئی وجود دارد.
تصور بر این است که جمعیت غیررسمی این شهر بیش از 18 میلیون نفر باشد- که بیش از کل جمعیت هلند است.
در مقام مقایسه، لندن با حدود هشت میلیون نفر جمعیت، بیش از 10000 جریب فضای باز قابل دسترسی بوسیله عموم ، و نیویورک با حدود همین شمار جمعیت حدود 29000 جریب فضای باز دارد.
پانجی می گوید: "این میزان در مقایسه با توصیه معیارهای ملی ساختمانی بسیار ناچیز است. این معیارها برای هر 1000 نفر جمعیت وجود 4 جریب فضای باز را توصیه می‌کند، در حالی که ما سه صدم جریب فضای باز به ازای این تعداد جمعیت داریم."
"فضای باز امری تجملی نیست. فضاهای باز برای رفاه هر شخصی ضروری و بنیادی است."
CitiSpace تنها سازمانی نیست که در مورد ناپدید شدن فضاهای باز و اثرات آن بر سلامتی، تناسب اندام و رفاه مردم نگران است.
شرکت مشاوره جهانی ارنست و یانگ در گزارشی که سال گذشته درباره فقدان فضا برای انجام بازی‌های ورزشی در شهرهای هند منتشر کرد، این وضعیت را یکی از عوامل عدم موفقیت ااین کشور در مسابقات ورزشی به جز کریکت اعلام کرد.
این بررسی می‌گوید کمتر از 5 درصد جمعیت گسترده 1.21 میلیارد نفری هند به تسهیلات ورزشی و ورزشهای سازمان‌یافته دسترسی دارند.
